من آنم که...
محلبالایی، محلپایینی، بیدهندی، وادشتی...
خونساری، گلپایگونی، شیرازی، مشهدی، تبریزی...
ایرانی، افغانی، چینی، هندی، فرانسوی...
...
وقتی میگیم خونسار بهترین شهر دنیاست، یا اصفهان نصف جهانه، یا هنر نزد ایرانیان است و بس، یا استعداد ایرانی تو دنیا تکه، یا تمدن کهن ما سقف آسمون رو شکافته، منظورمون دقیقا چیه؟
وقتی بادی به غبغب میندازیم و میگیم فلان متفکر معروف یا فلان ورزشکار مدالآور و یا فلان هنرمند مشهور، همشهری یا هم وطن ماست، منظورمون چیه؟
آیا شهرهای دیگه و کشورهای دیگه دانشمند و هنرمند و ورزشکار درجه یک ندارند؟ آیا اگر اهل قبیله اومپا لومپا تو کشور زئیر یا متولد نیویورک بودیم بازم میگفتیم خونسار زیباترین شهر جهانه و هنر نزد ایرانیان است و بس و دم فلان دانشمندمون گرم؟
چه چیزی باعث میشه محل تولد اونقدر برامون اهمیت پیدا کنه که تو قضاوتمون تاثیر بذاره؟ آیا این صرفا یه حس ناسیونالیستیه؟
چه چیزی باعث میشه نیاز داشته باشیم خودمون رو به عناونی خارج از شخصیت خودمون منسوب کنیم؟