نغمه‌های محرم رو دوست دارم. نغمه‌های آشنا، نغمه‌های غریب، نغمه‌های جدید. به خیابون می‌رم و گوش می‌سپرم به نغمه‌ها. به اسم‌ها توجهی ندارم. برام مهم نیست فلان نغمه‌ی آشنا از زبان یه غریبه به گوشم می‌رسه. برام مهم نیست مداح چه قدر پول گرفته و چه جور آدمیه. اصل نغمه زیباست.
محرم رو دوست دارم. می‌رم اسب و شتر می‌بینم. حیواناتی زیبا توی لباس‌هایی زیبا. شترهای آروم، اسب‌های آروم، اسب‌های سرکش...
صف‌های منظم زنجیرزنی رو دوست دارم. نظم دسته‌ی عزاداری رو دوست دارم و کاری ندارم پشت این نظم چه رقابت فشرده و سنگینی در جریانه و زنجیر زن تو ذهنش درگیر چیه...
ابداعات جدید محرم رو دوست دارم. اسب بزرگ و قشنگ وسط میدون، کتل‌های کنار رودخونه. علامت‌های بزرگ و بزرگتر.
...
بحث‌های بعد از محرم رو هم دوست دارم. این که اینا اسرافه یا نیست. اینکه اینا تحریفه یا نیست. اینکه اینا دینیه یا نیست. هر کس متناسب با سواد و دیدگاه و شخصیت و منافعش یه نظر داره و روی نظرش هم پافشاری می‌کنه.
...
محرم جامعه رو به حرکت درمیاره. محرم انرژی‌ها رو رو دایره می‌ریزه. محرم هیجانات زیبایی تولید می‌کنه. محرم هویت‌بخشه....
محرم قشنگه و مهم نیست چه قدر به اصل واقعه مربوطه. امروز این مردم این محرم رو دوست دارند و بهش نیاز دارند.