ـــــــــکُمِـشـــــــــــــــــــــــــــ

دقت کردید بعضی از آدما وقتی با یه فرد ساده‌ی روستایی حرف می‌زنند زود خودمونی می‌شند و از ضمایر مفرد استفاده می‌کنند اما وقتی با یه آدم اتوکشیده‌ی شهری حرف می‌زنند دست و پاشون رو جمع می‌کنند و مودب می‌شند؟
به نظرتون این مسئله به چه دلیله؟ آیا تفاوت ظاهر و موقعیت این دو آدم در انسانیتشون هم موثره؟ یا ضعف نفس ما باعث می‌شه با کسی که در ظاهر کمتر از ماست از موضع بالا برخورد کنیم و مرعوب کسی باشیم که ظاهرش برتر از ماست؟