هم‌رنگ‌خواهی
"همه‌ی دکترای حسابی می‌گند روزه برای بدن ضرر داره"
"مگه می‌شه 17 ساعت آب نخورد!؟ کلیه‌ها داغون می‌شند"
"روزه مال عربای سوسمار خور بوده که نون نداشتند نه ما که تمدنمون ال بوده و بل"
...
...
"تو چته که روزه نمی‌گیری؟ تو که از منم قوی‌تری!"
"اون دنیا که چوب نیم‌سوز تو آستینت کردند می‌فهمی کلیه‌ت سالم مونده یا نه"
"اونوقت که ما حوریا رو بغل می‌کنیم قیافتو می‌بینم"
...
...
من نمی‌فهمم چرا اونایی که روزه نمی‌گیرند تلاش می‌کنند روزه‌دارها رو از روزه منصرف کنند و اونایی که می‌گیرند بر این اساس روزه‌نگیرها رو قضاوت می‌کنند؟ تو دنیایی که هر کس می‌تونه تحقیق کنه و راه خودش رو پیدا کنه چه اصراریه که ما برای دیگران تعیین تکلیف کنیم؟ چرا بی‌خود و بی‌جهت بین آدما مرز می‌سازیم و مرزها رو پررنگ می‌کنیم؟
کاش هر کس تو عمل خودش محکم باشه و اجازه بده دیگران هم هر طور خودشون تشخیص می‌دند عمل کنند. این یعنی اعتماد به نفس.