شناخت خود و دیگری
اگر من جای تو بودم می‌زدم تو دهنش.
چرا این‌قدر ضعیفی؟
خیلی دل داری.
خیلی بی‌رحمی.
چه طور تونستی باش این‌طور برخورد کنی؟
گناه داشت طفلی. باید درکش می‌کردی.
چرت می‌گفت. می‌خواست آویزون شه نباید محلش می‌ذاشتی.
...
معمولا رفتار دیگران رو با توانایی‌های خودمون می‌سنجیم. خودمون رو تو موقعیت پیش اومده فرض می‌کنیم و شروع می‌کنیم به صدور حکم و یا نصیحت. نمی‌فهمیم اون فرد با ما فرق داره. روحیاتش، توانایی‌هاش، طرز فکرش. اون با مجموعه‌ی توانایی‌ها و روحیاتش عکس‌العمل نشون داده. عکس‌العملی که با عکس‌العمل ما تو اون موقعیت متفاوته. این‌که اونو سرزنش کنیم که چرا اون عکس‌العمل رو نشون داده درک نکردن تفاوت‌های انسانیه.
یه وقتایی کار از این هم خراب‌تره. ما از خودمون شناخت کافی نداریم و خیال می‌کنیم اگر تو اون موقعیت بودیم فلان عکس‌العمل رو نشون می‌دادیم و بر اساس این خیال واهی شروع می‌کنیم به نصیحت و مشاوره و سرزنش. در حالی که ممکنه خودمون هم تو اون موقعیت عکس‌العملی رو که مدعی هستیم بروز ندیم....
سیدشهاب میرشفیعی
