زندگی ادامه داره
خیلیا می‌گند سال 98 سال بدی بود. برای من هم همین‌طور بود. برای من از 97 شروع شد. دومینویی که ترامپ انداخت هر چی جلوتر اومد مشکلات بیشتری ایجاد کرد. شاید بشه اسم سال 98 رو سال"همیشه بدتر هم وجود داره" گذاشت. در هر شرایط بدی که بودیم خیال می‌کردیم بدتر از اون متصور نیست، اما بدترش هم اومد و رسید به کرونا که فعلا خیال می‌کنیم بدترینه اما معلوم نیست این بدترین چه قدر بدترینه!
یه تئوری هم هست که می‌گه اگر کرونا شیوع جهانی پیدا کنه، نظام حاکم بر جهان رو تحت تاثیر قرار می‌ده و احتمال داره برای ما که از جهان بیرونمون انداخته بودند روزنه‌هایی باز بشه. فعلا یکی از علایقم شده خوندن پیش‌بینی‌های متفکران و صاحب‌نظران. دور نیست که نتایج این پیش‌بینی‌ها رو ببینیم.
و به نظرم فرصت خوبی پیش اومده که از دور زندگی روزمره خارج شیم و کنار این جریان بشینیم و از بیرون بهش نگاه کنیم. به زندگی، به خودمون، به دیگران... دنیا همونی بود که فکر می‌کردم؟ من کی هستم؟ چی می‌خوام؟ کجا می‌رم؟
پ.ن:
ماسک رو نصب کردم.
اگر بخوام خبر کرونایی بخونم از ماسک و از کانال ویژه کرونا استفاده میکنم.
کانال پنجره هم مطالب جالبی داره.
اما با وجود پیدا شدن این ویروس جدید همش به این قضیه فکر میکنم که هیچ برنامه 100 درصدی نمیشه برای آینده چید. انسان هنوز که هنوزه موجود ضعیفیه و همه کشورهای دنیا اینقدر که خودشون رو از نظر نظامی قوی کردن از نظر پزشکی هنوز عقبند.
فک کنم فوبیای ترس از جمعیت سالها با من بمونه.