این روزها
۲۰ تیر ۱۳۹۰
گاهی آدم کودن می‌شود از فهم اطرافش، از فهم کسانش، از فهم عزیزانش، از فهم خودش حتی!
این روزها اگر علامت سوالی دیدید که از عرض خیابان می‌گذرد مرا دیده‌اید؛ می‌روم ببینم آن سوی خیابان پاسخی هست!؟
...
این روزها همایون - مثل رفیقی هزار ساله - بغل دستم می‌نشیند و می‌خواند.
...
همین الآن پنهان چو دل را خواند و رؤیایی را زنده کرد؛ یاد شبی افتادم که سرم را روی پای همایون گذاشته بودم و از شیشه‌ی اتوبوس ستاره‌های کویر را نگاه می‌کردم و...
این تصنیف هم حالم را جا می‌آورد؛ به سماعم می‌برد و می‌چرخاند و بالا می‌برد و بالاتر...
می‌گویند این روزها قیافه‌ام به فراری‌ها می‌ماند. نمی‌دانم، شاید! اما من فقط نگاه میکنم و باد را می‌پایم و نمی‌دانم چرا سادگی دلم در چشمان ترسیده‌ام پیدا نیست!؟ نمی‌دانم چرا همه چیز اینقدر پیچیده است؟ نمی‌دانم!
...
این روزها همه عجیب شده‌اند!
پ.ن: بحث این هفته‌ی پارک ملت درباره‌ی ازدواج است. دیشب از دختری پرسیدند دوست داری همسرت چه شکلی باشه؟ گفت دوست دارم شبیه کاکا باشه!
این روزها اگر علامت سوالی دیدید که از عرض خیابان می‌گذرد مرا دیده‌اید؛ می‌روم ببینم آن سوی خیابان پاسخی هست!؟
...
این روزها همایون - مثل رفیقی هزار ساله - بغل دستم می‌نشیند و می‌خواند.
...
همین الآن پنهان چو دل را خواند و رؤیایی را زنده کرد؛ یاد شبی افتادم که سرم را روی پای همایون گذاشته بودم و از شیشه‌ی اتوبوس ستاره‌های کویر را نگاه می‌کردم و...
این تصنیف هم حالم را جا می‌آورد؛ به سماعم می‌برد و می‌چرخاند و بالا می‌برد و بالاتر...
می‌گویند این روزها قیافه‌ام به فراری‌ها می‌ماند. نمی‌دانم، شاید! اما من فقط نگاه میکنم و باد را می‌پایم و نمی‌دانم چرا سادگی دلم در چشمان ترسیده‌ام پیدا نیست!؟ نمی‌دانم چرا همه چیز اینقدر پیچیده است؟ نمی‌دانم!
...
این روزها همه عجیب شده‌اند!
پ.ن: بحث این هفته‌ی پارک ملت درباره‌ی ازدواج است. دیشب از دختری پرسیدند دوست داری همسرت چه شکلی باشه؟ گفت دوست دارم شبیه کاکا باشه!
۹۰/۰۴/۲۰
دت هاله