ـــــــــکُمِـشـــــــــــــــــــــــــــ

پاسخ:
و من هیچ وقت به خودم اجازه ندادم دلیل ننوشتن رو ترستون بدونم چه برسه به رذالتهای دیگه!(ضمنا من ترس رو رذالت نمیدونم)

پاسخ:
درباره ناشناسی عارضم که کاملا درست میگید که فرد ناشناس راحت تر میتونه بدون ترس از قضاوت حرفهاش رو بگه چیزی که دلیل ناشناسی من هم هست اما به هر حال یه شخصیت ناشناس تو دنیای واقعی هم وقتی تو دنیای مجازی هویت پیدا کرد پشت این هویت پنهان میشه و میترسه حرفی بزنه که این هویت مخدوش بشه. در واقع شخصیت مجازی هم کارکردها و آسیبهای شخصیت واقعی رو داره. و البته نه به اندازه شخصیت واقعی. پس شما و دیگر دوستان شناخته شده وقتی از مکنونات قلبیتون بگید یقینا شجاعتر از من بی نام و نشان هستید.

پاسخ:
دقیقا دقیقا. ممنون.

پاسخ:
لطف دارید. دقیقا منظور اصلی من از ناشناس بودن همینه که گفتید.

پاسخ:
خوبه والا... کامنت دونی ما شد مراد دونی! پس حق فالبینی ما رو هم پرداخت کنید...

پاسخ:
احسنت. این فردیت داشتن مهمترین چیزیه که یه آدم میتونه داشته باشه. و موافقم که بیان خود در دنیای واقعی و به صورت فیس تو فیس مشکل تر از نوشتن در اینجاست.

پاسخ:
شما لطف دارید اما من اینقدرها هم شجاع نیستم. بچه ها لطف دارند که تو بحثهای من فعالانه و بدون ملاحظه شرکت میکنند. از همشون ممنونم.

پاسخ:
منم با آقا شهرام!!!!!!!!!!

پاسخ:
معمولا آدمها(خصوصا تو خونسار ما) به خاطر ترسهای "واهی" و یا "واقعی" مثل همین که شما گفتید از در معرض قضاوت قرار دادن افکارشون خودداری میکنند. مثلا خود من ممکنه به خاطر بعضی ترسها تمام افکارم رو اینجا بیان نکنم ولی به هر حال همین مقدار هم خودش نوعی شجاعته. و البته هر چه بیشتر بشه نشان شجاعت بیشتر. مثل دوستان دیگه که با نام واقعی اینجا هستند.

پاسخ:
و بات موافقم که اگر کسی مشکلی براش به وجود اومده اون رو مطرح کنه. تو دنیای مجازی سوءتفاهمها زیادند خصوصا با اخلاقیات پشت پرده جوی ما خونساریها...

پاسخ:
پره اندان پکا داربه. هذه وامنوشت هلا جی یگ دستیم به سر و گوشژ کشا و بومیان پستژ کران توم بدی .

پاسخ:
مثلا شما با اینکه محتوای نظرت انتقاد از بی نامی منه، خودت بی نام نظر دادی. در حالی که نظر دادن عواقب بدی نداره... اما من به انتخابت احترام میذارم.