ـــــــــکُمِـشـــــــــــــــــــــــــــ

شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید، خونین‌شهر، شهر خون، آزاد شد.

 کسانی که خودشان این جمله را با مارش عملیات از رادیو شنیدند خوب درک می‌کنند چه حسی داشت آن روزها. افسوس که این حس گم شده. مستندهای جنگ را که می‌بینم احساس می‌کنم صدها سال از آن فضا دور شده‌ام. آدم‌هایی را که روزی در کنارم زندگی می‌کردند، دیگر نمی‌شناسم. احساس می‌کنم واقعی نیستند. احساس می‌کنم فیلم سینمایی است نه مستند.
چه طور شد که آدم آرمانی آن روز را دیگر نمی‌شناسم؟ آن آدم‌ها که در تاریخ فیکس شدند پس چه چیز عوض شد؟