استیو جابز مرد. خدا رحمتش کند. این هم یکی از سخنرانیهای مهمش. این سخنرانی دربارهی افسانهی شخصی جابز است. حتما بخوانید. برای من این یک نشانه بود که دقیقا بعد از نوشتن پست قبل، یک مثال کاملا امروزی برایش پیدا شود.
شاید باید نشانهها را جدی گرفت...
پاسخ:
منم وقتی خوندم همین حسو داشتم.
پاسخ:
فکر کنم بهشت پر شه از این کافرا و جایی برای مسلمونا باقی نمونه.
پاسخ:
اون چراغ قوه رو خوب اومدی من که با چراغ انگلیسی میرفتم، چه حالی میداد.
پاسخ:
البته رسانهها همیشه توان اصلی و فرعی کردن مسایل رو دارند اما معتقدم اگر کسی اثر ماندگاری داشته باشه همون اثر اونو بزرگ خواهد کرد. دربارهی دکتر مشایخی چیزهایی خوندم به نظر نمیاد کار خیلی مهم و خاصی انجام داده باشه. حتی تو سایتهای مخالف ایران هم چندان بهش نپرداختند. با این حال هر عالم و دانشمندی قابل احترامه.
پاسخ:
نه آدمهای بزرگ همیشه هستند فقط تو جامعهی ما معمولا بعد از مردنشون دیده میشند.
پاسخ:
البته مدتی پیش ایشون ریاست اپل رو به کس دیگری واگذار کرده بود اما دنیا دنیایی نیست که یک فرد به تنهایی کارهای بزرگ انجام بده. این دوره دورهی کار جمعیه و یقینا علم و پیشرفت متوقف نمیمونه.
پاسخ:
اوه اوه شهرام چه حرف بزرگی زدی. خیلی کیف کردم. چه قدر دقیق و به جا.
پاسخ:
قربون آقا.
پاسخ:
سیبو گاز میزنند نه بوس
یک دقیقه ایستاده کف میزنیم