ـــــــــکُمِـشـــــــــــــــــــــــــــ

یاس‎ها گل کردند. گاهی که تو کوچه‌ها پیاده روی می‎کنم، یه حجم بنفش می‎بینم که از سر دیوار یه حیاط، سر تکون می‌ده و دلبری می‎کنه. یاس رو خیلی دوست دارم. هم بوش رو و هم رنگ و شکلش رو. خیلی لذت می‎برم دستم بگیرم و هی بو کنم.
و ته ته این لذت یه نارضایتی خیلی کوچیک هم وجود داره؛ تو دوران مدرسه، فصل یاس که می‌شد خیلی از بچه‎ها با گل یاس می‎اومدند مدرسه. یکی تو حیاط خونشون داشت، یکی تو حیاط عموش، یکی حیاط خاله‎ش، یکی حیاط بابا بزرگش و یکی هم حیاط همسایه.
هر کس حیاطی برای یاس چیدن داشت اما من هر چی می‎گشتم هیچ حیاط یاسی پیدا نمی‌کردم! یاس با من بی‎وفا بود...
اون زمانا گذشت اما به نظرم هنوز هم یاس منو دوست نداره! هیچکدوم از حیاط‎های اطرافم یاسی ندارند. اما دیروز به حیاطی رفتم که یاس داشت. چشام برق زد و چند شاخه چیدم و آوردم خونه و گذاشتم توی گلدون کوچیک روی عسلی. الآنم رایحه‌ش خونه رو پر کرده...
...
راستی همین الآن یادم افتاد حیاط یه خونه قدیمی مخروبه رو هم بلدم که یاس داره. همین روزا می‎رم سراغش...
پر یاس باشید و بنفش